AŞKIN KİMYASI PARANOYA

24 Ocak 2021 Pazar 19:00

Birkaç yıl öncesine kadar, Hande Yener’i ya çok sever, ya çok nefret ederdik. Her iki tarafın da kendine göre haklı gerekçeleri vardı; sevenler şarkılarındaki enerjiden dem vuruyor, bu şarkıların özellikle geceleri hayat kurtardığını söylüyordu. “Evet,” diyorlardı, “kendisi biraz şu, biraz bu ama şarkıları gerçekten çok güzel, insanı acayip gaza getiriyor…”
Sevmeyenler içinse, Özal ve takipçisi iktidarların, bizi usul usul getirip bıraktığı görgüsüzlük-sonradan görmelik batağının ‘simge’si gibiydi Yener; o Televole’lerin ilk zamanlarında her gün karşımızdaydı, çoğu yaşıtı-meslekdaşı gibi yiyor-içiyor, geziyor-tozuyordu. Televizyonun karşısına maaile kurulup, ağzımız üç kuruş açık, Yener ve arkadaşlarını seyrettiğimiz günlerdi; seyrediyor ve ezelden beri cevap bulamadığımız sorulara cevap aramaya devam ediyorduk: “Bu ne bolluk? Nasıl bu kadar gezip tozabiliyorlar? Bu değirmenin suyu nereden geliyor?” Biz iki yakamızı bir araya getiremiyorduk, onlarsa harcıyor, harcıyor, harcıyordu…
Sonra sonra orta bir yolda buluştuk. ‘Biz’ taksitli kartları keşfedip gelecek günlerin (muhtemel) kazancını har vurup harman savurmaya başlamıştık, ‘onlar’ ise, (herhalde tuhaflığı farketmiş) biraz daha ‘kapalı’ yaşar-harcar olmuşlardı. Biz de değişmiştik, onlar da. Ama en çok Hande Yener değişmişti; “Beni vole-mole oyunlarınızdan muaf tutun,” demiştiönce, ardından da söyleyeceği şarkılar konusunda da hassas davranmaya başlamıştı. Evet pop yapıyordu ama, bu pop dediğimiz şey de, pekala adam gibi yapılabilirdi. “Ya tutarsa!” deyip göle maya çalmaya devam etmenin artık alemi yoktu; böyle yaptığınızda üç ay (günümüzde ise üç gün) ışıkları-kameraları üzerinize çevirebiliyordunuz ama sonrası tam bir muammaydı.
Hep ama hep yeni bir ‘maya’ gerekiyordu size ve bu da tam bir tuzak demekti; ‘siz’ kimsenin umurunda değilsiniz anlamına gelmekteydi bu, şarkınız belki seviliyordu ama sizi ciddiye alan yoktu. Bırakın ciddiye almayı, çoğu zaman isminiz bile anılmıyor, hatta bilinmiyordu: “Ne güzel şarkı değil mi, kim söylüyordu?” Filanca diye cevaplıyordu bir başkası ve o cevap (ya da isim) orada kalıyor, hafızalara bir türlü kazınamıyordu…
Hande Yener’in akıllıca bir kararla ile ilk yaptığı şey, bu gidişattan kendisini sıyırmaya niyetlenmesi oldu. Her biri üzerinde uzun uzun, ince ince düşünülmüş manevralar silsilesi ile ‘eski Hande Yener’ olmadığını göstermeye-anlatmaya çalıştı hepimize. O değişebileceğine inanmıştı, değişti. Ardından da bunun doğru olduğunu gördük, biz de inandık. Son albümü “Nasıl Delirdim?” de, bu çok parlak, çok başarılı ‘değişim’ hikayesinin tepe noktası zaten.

KİBİR PUSUDA BEKLİYOR
Son albüm, elektronik müziğin öncülerinden Erol Temizel damgasını taşıyor. Yıllardır hep ayrıksı işlere imza atmış olan Temizel, en son Günce’ye destek vermiş, daha doğrusu bu genç şarkıcıyı yoktan var etmişti. Evet, Temizel’i özetleyebilecek en doğru söz-cümle bu: Yoktan var etmek… Öyle düzenlemeler yapıyor, şarkıların altına öyle yan-ara melodiler döşüyor ki Temizel, bazen bu şarkıların bir kısmı, yalnızca düzenlemeleri (diyelim ki, şarkının intro’suna eklediği göz alıcı bir enstrüman ya da ses, şarkının ortasına uygun bulduğu bir melodi) nedeniyle sevilebiliyor. Yener-Temizel beraberliğinin ürünü olan “Nasıl Delirdim?”, hem şarkıların melodik yapılarının sağlamlığı, hem de Temizel’in birinci sınıf müzisyenliği nedeniyle, artık iyice kurumuş pop dünyamıza ilaç gibi gelecek.

Şarkıların bir kısmı, herkesin ara bir çalışma ya da deneme olarak kabul ettiği “Hande Maxi”nin izinden club-club giden bir hüvviyete sahip olsa ya da görünse de, hem Yener hem Temizel, pop yapıyor olduklarını unutmamış, çoğu şarkının mükemmele yakın melodilerini savurmamış, kurutmamış.
Şarkıları yazanlar-yaratanlar da uzun bir liste oluşturuyor: Temizel ve Yener’in şarkılarının yanında Sezen Aksu ve Mete Özgencil de bu parlak repertuara destek vermiş. Bu çok popüler, çok tecrübeli isimlerin yanında Ertuğ Ergin ve Boaz Aldujeli gibi genç ya da henüz fazla bilinmemiş ‘imza’lar da var. Ve (Seyyal Taner’in ünlü “Naciye”sinin yeniden elden geçirilmiş olması nedeniyle) Olcayto Ahmet Tuğsuz var elbette; 80’lerin bu harika çocuğunun bu şarkısının, günümüze bu kadar üslubunca taşınabilmiş olması alkışlanacak bir durum.

Alkışlanması gereken başkaları da var. Ertuğ Ergin’in (bir dizesi bu yazıya başlık olarak da seçilmiş) “Paranoya”sı olağanüstü bir şarkı; yeni bir “Kelepçe” olacağına şüphe yok. Ama asıl alkış Sezen Aksu’nun. Çok fazla, çok sık yazdığı için birbirinin içinden geçen şarkılar da yazabiliyor olan Aksu’nun Yener’e verdiği “Kibir” (albümde değil ama promo single’da, bu ismin yanında, bir parantez içi isim de yer almaktaydı: “Yanmam Lazım”) hem sözleri hem melodisi ile o kadar sıkı bir şarkı ki, o kadar olur: “Harcadım, hırpaladım çok; çok zarar verdim beni affet; insan tuhaf, ne hoyrat, ne şaheser ve nasıl ilkel hayret…”
Aksu, çoğu şarkısını yazarken durduğu yeri değiştirmiş bu sefer ve ‘aşk’a başka bir yerden, karşıdakine (küsene, ayrılana, bırakıp da gidene) hak verdiği bir yerden bakmış, hikayesini öyle kurmuş. Müthiş keyifli, insanın sürekli olarak dinlemekten kendini alıkoyamadığı bir şarkı “Kibir”; “Kırmızı” ayarında-çapında bir hit olacağı da kesin gibi.
2000’lerin başlarında “Yalanın Batsın” ile başlayan yolculuk, (kapak tasarımı da mükemmel olan) “Kibir” ile sürüyor. Herkesin sloganlarla örülü şarkılar peşinde koştuğu bir çağda, Yener ve arkadaşları aşka-insana dair hikayeler anlatmayı tercih etmiş. Eğer kaldıysa, “Hande Yener sevmem,” ya da “hiç dinlemem,” ve benzeri sloganları atanların bile ‘kibir’ini yerle bir edecek bir albüm bu. Aksu’nun dediği gibi, “Kibir bir canavar gibi bekliyor pusuda, tıpkı bir volkan gibi uykusu da” ve yarın dinleyeceğimiz şarkıların ‘popstar’ taifesinin sayıklamaları-saçmalamaları olmasını istemiyorsak, bu kibiri bir kenara koymak, Yener’e hakkını teslim etmemiz gerek.
Bugünün Ajda Pekkan’ı olan Hande Yener’i seviniz.

BULURSANIZ KAÇIRMAYIN
Başta “Küs” olmak üzere Hande Yener’in çoğu şarkısı
Başta “Aşk Kadın Ruhundan Anlamıyor” olmak üzere Hande Yener’in çoğu albümü
Başta “Sürünüyorum”un club mix’i olmak üzere, Hande Yener’in bütün remix’leri

SAKIN YAKLAŞMAYIN
Gülşen

KEŞKE OLSA
Hande Yener-Altan Çetin ikilisinden birkaç ‘bomba’ daha
“Küs”ün yeni mix ya da versiyonları

KEŞKE OLMASA
Daha fazla göle maya çalma, daha fazla “Ya tutarsa!” çığlığı

NAİM DİLMENER

NAİM DİLMENER'LE GEÇMİŞ ZAMANIN İZİNDE

AŞKIN KİMYASI PARANOYA

Diğer Yazılar