NAİM DİLMENER'LE GEÇMİŞ ZAMANIN İZİNDE

YÜKSEKLİK KORKUSU

23 Ocak 2022 Pazar 15:16
NAİM DİLMENER'LE GEÇMİŞ ZAMANIN İZİNDE

Türk popunda 60’lı yıllardan beri varlığını sürdürmekte Kayahan. Basının o zamanlar “Genizden gelen kaliteli sese sahip olan Ankaralı şarkıcı” olarak tanımlamayı sevdiği Kayahan, uzun zaman hep Ankara’da kaldı ve oradan, müziğin merkezi olan İstanbul’a  sıçrama-gelme hayalleri kurdu, planları yaptı. 
Ankara yıllarında, başta Alpay olmak üzere kayda değer epeyce isimle-müzisyenle çalışma, kendini geliştirme fırsatı bulan Kayahan’ın ciddi anlamda ilk İstanbul’a transfer olma çabası 1972 yılında görüldü. Başında Ergin Bener gibi mükemmel bir prodüktörün ve Hümeyra gibi kendisini herkese kabul ettirmiş bir starın bulunduğu Yonca Plak, o tarihte, bu Ankara’dan elinde gitarıyla çıkıp gelmiş, üstelik kendi şarkılarını kendisi yazan genç müzisyene şans tanımakta gecikmedi ve İstanbul Hatırası/Neden Olmasın adlı 45’liği yayınladı. 
Anadolu popun inişe geçtiği bir döneme denk gelmesine ve TRT desteğine rağmen, her nasıl olduysa oldu, bu ‘büyük şehirli’ şarkılar beklenen başarıyı getiremedi. Son derece kendine özgü bir dünya ve sound ile ortaya çıkmış bu genç müzisyenin İstanbul rüyaları, ne yazık ki bu plak sonrası süremedi ve Kayahan yeniden Ankara’ya dönmek zorunda kaldı. Evet, Anadolu pop inişte, daha ‘Batılı’ şarkılar çıkıştaydı ama büyük çoğunluğun bu yeni dönemden anladığı bu kadar da ‘özgün’ ve ‘farklı’ şarkılar değildi; büyük çoğunluk, (sonradan Selami Şahin ve etrafındaki Gülistan Okan, Meral Zeren ve benzeri kızlar ile formülleşecek) “Evet Batılı, ama yine de bizden ama bu sefer biraz oryantal” şeklinde özetlenebilecek bir müziğin peşindeydi… 
Kayahan’ın yeniden şansını denemesi ancak yıllar sonra mümkün oldu. 70’ler bitmek üzereyken, çok farklı bir katalog oluşturmaya çalışan başka bir firma olan Öncü tarafından yayınlanan “Bekle Gülüm”, Kayahan’ın şanssızlığını kıracak gibi gözükmekteyken, herkesin gelecek ile ilgili planlarından vazgeçeceği (en azından erteleyeceği) 12 Eylül’e denk geldi ve Kayahan için her şey aynen olduğu gibi kaldı… 
1982 yılında yayınlanan “Canım Sıkılıyor Canım” adlı albüm de umulanı gerçekleştirmeyince, Kayahan, planlarını gözden geçirdi ve farklı yollar denemesi gerektiğine karar verdi. 
Evet, şarkılarının gücünden hiç şüphe duymamıştır ama, her nedense bu şarkılar kendi sesinden bağırlara basılmamıştır; demek ki, bu şarkılar için çok iyi ve çok popüler bir ‘başka ses’ gerekmektedir. Aramalar-taramalar sonrası Nilüfer’de karar kılınır. O sıralar, hala meydan muharebesi şeklinde geçmekte olan Eurovision Türkiye elemeleri, bu işbirliğini başlatmak, dosta-düşmana ilan etmek için en iyi formül gibi gözükmektedir. Nilüfer’in kabul etmesi ile birlikte, bu ikili, 1982 yılı bitmek üzereyken, bir sonraki yıl yapılacak olan Eurovision elemelerine birlikte katılmaya karar verdiklerini açıklar. Ancak 1983 yılının hemen başında açıklanan (finalde yarışacak) isimlerin arasında Kayahan ve Nilüfer yoktur. Jüri bu ikiliyi finalde yarışmaya değer bulmamış ve elemiştir. 
Ancak, başlayan işbirliğinin sürmesi konusunda her iki taraf da ısrarlıdır. Kayahan çok çok iyi bir ‘vitrin’ bulmuştur, Nilüfer de epeydir aradığı çok iyi şarkılar. Nitekim, hazırlıkları başlamış olan yeni albümü ile ilgili olarak basının karşısına geçen Nilüfer, Kayahan konusunun üzerinde özellikle durur: “Nilüfer olarak, bugüne kadar bu tarzda bir plak yapmadım. Plakta, Onno Tunç’un iki, Kemal Sünnetçioğlu ile Kayahan’ın birer bestesi  bulunuyor…”
 Sonrasını herkes biliyor: Kayahan, Nilüfer ile çalışmaya başladıktan sonra, o bir türlü göremediği başarıyı elde etti, adını bir şarkı yazarı olarak başa yazdırdı, sonra Nilüfer’in çabaları ile çatısı altına girdiği Yaşar Plak’tan yayınlanan kendi albümleri ile de bu başarıyı taçlandırdı. İşbirliğinin öteki yanı olan Nilüfer de durumdan memnundu. 12 Eylül nedeniyle eski dengesi bozulmuş olan müzik piyasasında kendisine sağlam bir yer buldu, 70’lerin görkemli havasını, çok zor gözüküyor olmasına rağmen 80’lere de taşımayı başardı. Bu işbirliği, Türk popunun gördüğü en uzun süreli takım çalışması oldu. Kayahan besteledi-Nilüfer söyledi ve bu ikili milyonlarca nüsha albüm satarak 90’lı yılların sonuna birlikte geldiler.

PLANCI
Binbir kumpasa, hileye, kuyu kazmalara rağmen sona erdirilemeyen bu işbirliği, 2000’lerle birlikte bitiverdi. Herkes çok şaşırdı ama üzerinden biraz zaman geçtiğinde bu durum son derece de makul bulundu. Artık ‘şarkı’ kalmamıştı ortada. Kayahan besteliyor, Nilüfer söylüyor ve her şey yolunda gidiyordu ama artık Kayahan besteleyemiyor, dolayısıyla Nilüfer de söyleyemiyordu. 
“Büyük Aşkım” albümü sırasında içine düşülen ağır ‘yaratamama-çıkaramama’ durumu sonrasında yollar kendiliğinden ayrıldı. Kayahan’ın henüz yayınlanan “Kelebeğin Şansı” adlı albümü, bu ağır krizin sürdüğünü göstermekte. 
Kayahan’ın zengin geçmişinin çok vasat bir tekrarı gibi gözüken bu albümdeki şarkıların hiçbiri ‘yeni’ bir şey söylemiyor. Sözler her zaman söylenmiş olan şeylerin, besteler onlarca benzer örneği olan şarkıların çoğaltılması gibi. 
Galiba Kayahan’ın yaratıcılık krizi daha da derinleşmiş. Albümün toplam süresi 32.22, üstelik bu süreye 3.16 uzunluğundaki bir enstrümantal versiyon da dahil, yani albümün süresi aslında yarım saatin bile altında. Herkesin 60 dakikaya varan uzunlukta albümler yapmaya çalıştığı böyle bir zamanda bu süre çok çok kısa. “Plancı” adlı şarkının bir de özel bir durumu var. 
Bu şarkı, Yıldız Tilbe’nin (başta “Aşkın Cezam mı?-Bin Dereden Su Getirsem Arınamazsın” olmak üzere) bazı şarkılarını hatırlatıyor. Şarkı yazamama krizi, Kayahan’ın yolunu, başkalarının daha önce geçtiği yerlerden geçirmesine sebep olmuş gibi gözüküyor. Hoş, bu başkalarının yolu da yine ‘sevgi’den geçiyor olabileceği için pek de bir sapma sayılmayabilir Kayahan için, en azından biz dinleyiciler böyle bakabiliriz olup bitene. Ama o, “Benim yolum farklı…” derdi her zaman ve artık görüyoruz ki o da herkes gibi.  
“Kelebek istese de düşemez yükseklerden” demiş Kayahan; kelebeği bilemeyiz ama starlar düşebiliyor. Bu her zaman, dünyanın her yanında hep böyle olur. Zamanınızı tamamlar ve düşersiniz.


BULURSANIZ KAÇIRMAYIN
Kayahan’ın 45’likleri
Kayahan’ın Yaşar Plak tarafından yayınlanan “Benim Şarkılarım…” kutusu
Nilüfer tarafından seslendirilmiş bütün Kayahan şarkıları

 

SAKIN YAKLAŞMAYIN
Süresi 40 dakikanın altında olan albümler
‘Hep aynı’ şarkılar – albümler
“Ben, yalnızca ben, bir tek ben”ciler

 

KEŞKE OLSA
Nilüfer’in seslendirdiği bütün Kayahan şarkılarından oluşan (remix disk ilaveli) bir kutu
“Ve Melankoli”ye, İskender Paydaş tarafından yapılacak (Orhan Gencebay’ın “Batsın Bu Dünya”sı gibi sıkı) bir remix
Nazan Öncel şarkılarından oluşan bir Kayahan albümü



Diğer Yazılar