NİHAYET / İSTANBUL GELİŞİM ORKESTRASI (1973)

NİHAYET / İSTANBUL GELİŞİM ORKESTRASI (1973)

Durul Gence 5’ten ayrılan Attila Özdemiroğlu ile Selçuk Başar, yanlarına iyi müzisyenleri alıp kaliteli orkestra kurabilmek için eleman aramaya başlamış, gazetelere ilan vermişti.

İstanbul müzik piyasası, kurulma aşamasındaki böyle bir orkestranın haberiyle çalkalanıp duruyordu; Türkiye’de ilk kez denenecek bir olaydı.

Sonucunda 22 Kasım 1970’te 18 kişilik dev kadro bir araya geldi ve Büyük Orkestra diye kurulan topluluk, kısa süre sonra İstanbul Gelişim adıyla yola koyuldu. İlk kadroda dört solist Berna Doyuran, Neco, Rober Bulgan, Şenay Yüzbaşıoğlu, yaylılarda Mete Yesügey (keman), Armağan Baki (keman), Ahmet Mutlu (çello), Gülten Tangüner (keman), Lokman Yazıcı (keman), Kemal Boral (keman), tuşlularda Garo Mafyan, vurmalılarda Asım Ekren, nefeslilerde Attila Özdemiroğlu (keman, trompet, gitar), Donald Moss (klarnet, flüt, sax), Sükan Tangüner (trompet, trombon), Engin Erge (trompet), gitarlarda Uğur Başar, Selçuk Başar, yapımcı Egemen Bostancı’nın isteğiyle müzik direktörlüğü ile aranjör görevinde Şanar Yurdatapan vardı.

1971’in başında ünlü Hair müzikalinin Türkiye versiyonunu hazırlayan Gülriz Sururi ile Engin Cezzar müzikalin başrollerini İstanbul Gelişim’in iki solisti Rober ile Neco’ya ve de Füsun Önal’a vermişti…
Fransızca ve İngilizce şarkılar çalan orkestra, İstanbul’un seçkin mekanlarında başarılı programlar yaparken, Haziran 1971’de Attila Özdemiroğlu ile Şanar Yurdatapan ayrılarak Dün Bugün Yarın Orkestrası’nı kurdu. Geride Asım Ekren (davul), Uğur Başar (bas gitar), Donald Ross (saksafon), Garo Mafyan (org), Selçuk Başar (gitar), Neco ve Berna (vokaller) kalmıştı.

Başta Lalezar olmak üzere İstanbul’un en ünlü müzikhollerindeki programlarıyla dikkat çekiyorlardı ama, sahnede ‘Türkiye’nin en kalabalık orkestrası’ diye tanıtılan böyle geniş bir oluşumu piyasa besleyemediğinden orkestradaki eleman trafiği sürüyordu.

Bu arada ikinci isim olarak aldıkları ‘Kim Bunlar ‘ adıyla da albüm kayıtlarında çalıyor ve düzenlemeler yazıyorlardı. Hatta, gruptan ayrılmış arkadaşları Özdemiroğlu ile Yurdatapan’ın şirketleri ŞAT Yapım için de stüdyo kayıtlarında yer almışlardı; ancak plak kapaklarına onların yerine stüdyonun orkestrası Dün Bugün Yarın yazılınca sorunlar yaşanmıştı.

İstanbul Gelişim dönemin en kaliteli müziğini yapıyordu ve çok talep görüyordu. Batı’yla birlikte Doğu’yu da iyi özümseyen Selçuk Başar ile arkadaşları, yerli popa adeta sınıf atlatmışlardı. Başar, piyasanın popüler taleplerini göz ardı etmeden, aralara serpiştirdiği sıra dışı işlerle sınırları zorlamayı her zaman hedef edinmişti. İstanbul Gelişim tarafından üretilmiş çalışmalar iyi müziğin garantisiydi.

Haziran 1973’te Selçuk Başar (gitar), Fatih Erkoç (trombon), Winnie Baretta (vokal), Asım Erken (davul), Onno Tunç (bas gitar), Atilla Şereftuğ (tuşlular), Erdal Kızılçay’lı (trompet, trombon, viyola) kadroyla ve CBS etiketiyle ilk uzunçalar ‘Nihayet’i yayınladılar. Albümde Chicago, Blood Sweat And Tears, Sergio Mendes ve diğer hit isimlerinin şarkılarını yorumlamışlardı. Avrupa standartlarında müzik üreten İstanbul Gelişim takdir toplamıştı. Dönemin çok ilerisinde bir sounda ve tekniğe sahip ‘Nihayet’ de beğenilmişti beğenilmesine ama, Türkçe söylememeleri de tepki toplamıştı.

 

İÇERİK
 

1- Julia

2- With Your Love Now

3- Jackie All

4- Low Down

5- Cowboys And Indians

6- Partita No. 2 in C Minor

7- Symphony No. 9, Extract

8- All is Well

9- Pretty World

10- Hamşit

11- Free