LA BAMBOLA (PATTY PRAVO)
Adı Nicoletta Strambelli. Venedik doğumlu.
Küçük yaşta konservatuarda piyano ve bale öğreniyor. Serpilince sanatın merkezi Roma’ya göçüyor ve Guy Magenta sanat adıyla keşfedilmeyi bekliyor.
Tam bir İngilizce pop fanatiği; İngiltere, ABD kaynaklı coverlar söylemeyi seviyor.
Plak şirketi bu güzel, sarışın genç kızdan kendine yeni isim bulmasını istiyor; O da ‘Ben bundan böyle Patty Pravo’yum’ diyor.
1966’da ilk 45’liği Ragazzo Triste’yi (Sonny & Cher coverı But You’re Mine) yapıyor, arkasından da Qui e La’yı (Lee Dorsey’in Holy Crow’u).
1968 ise tam Patty Pravo yılı. Yine plak şirketinin dayatmasıyla La Bambola adlı şarkıyı 45’liğe okuyor. Şarkının sözlerini Franco Migliacci yazmış, bestesi ise Ruggero Cini ile Bruno Zambirini’ye ait. Arka yüze de Se C’e Amore şarkısını koyuyorlar.
La Bambola, kendisini bir bebek yerine koyan, onu zevkleri için kullanan, yöneten, küçümseyen sevgilisine serzenişte bulunan bir kadını anlatıyor.
Oysa Patty Pravo İtalya’da özgür, asi, kaderine kendisi karar verebilen kadınların simgesi adeta. Beat kuşağından üstelik.
İstemiyor La Bambola’yı önceleri. Zaten üç, dört yıldız tarafından şarkı reddedilmiş ona ulaşmadan.
Ancak, bağlı olduğu şirket baskı yapıyor ve plak çıkıyor.
On iki telli gitarın introsuyla açılan şarkı, önce Venedik Hafif Müzik Festivali’nde büyük ödül Altın Gondol’u kazanıyor; ardından tüm dünyada dokuz milyon alıcı buluyor.
Mucize gibi. Feministler de La Bambola’ya sahip çıkıyor ve İtalya’da 10 hafta liste başı kalan şarkı ülke dışında en fazla bilinen İtalyanca şarkılar arasına giriyor ve son bir araştırmaya göre de toplam 40 milyon satılıyor.
Birçok coverı yapılıyor; en fazla tutulanı Dalida’nın Fransızca versiyonu oluyor.