BLUE MOON (THE MARCELS)
Blue Moon’un karmakarışık bir hikayesi var. O kadar çok yorumlanmış durumda ki, birisine mal etmek de zor.
Richard Rodgers ile Lorenz Hart’ın 1933’de hayat verdiği şarkı Blue Moon. 900’den fazla şarkı yazmış ve 40 müzikal bestelemiş biri Rodgers.
Mayıs 1933’te Hollywood devi MGM şirketi, Rodgers ile şarkı sözü yazan Hart’a Jean Harlow’un Hollywood Party filmi için şarkı ısmarlıyor. Sonra proje Laurel-Hardy filmine dönüşüyor ve şarkı ellerinde kalıyor.
1934’te MGM bu kez Manhattan Melodrama filmi için şarkı istiyor. Hart şarkının sözlerini değiştirip adını It’s Just That Kind of Play yapıyor ve besteyi değiştirmeden gönderiyorlar.
Ancak yine filme yakıştırılmıyor. Derken filmdeki bir gece kulübü sahnesi için acil şarkı gerekiyor. Aynı şarkıyı bu kez de The Bad in Every Man adıyla, sözleri ve biraz aranjmanı değiştirerek veriyorlar. Gelecekte Blue Moon adını alacak versiyon böylece ilk kez insanlara ulaşabiliyor.
MGM yöneticilerinden biri şarkının gölgede kaldığını, aslında büyük ticari şansı olduğunu söylüyor ve daha romantik sözlerle plak yapılmasını istiyor. Hart dördüncü kez söz yazmaya isyan ediyor ama Rodgers tarafından ikna ediliyor. Blue Moon adıyla dördüncü kez söz yazıyor.
Parça Hollywood Hotel adlı radyo programının açılış müziği olarak kullanılıyor ve ondan sonra patlıyor. Birçok orkestra tarafından plak yapılıyor; MGM yedi farklı filmde kullanıyor. Billie Holiday’den Elvis Presley’e dek söylemeyen kalmıyor.
Listelerde ‘1 Numara’ya ise The Marcels grubunun yorumuyla çıkıyor Blue Moon ve grubu dünyaya tanıtıyor,
Frank Sinatra, Supremes, Dean Martin, Louis Armstrong, Bing Crosby, Cyndi Lauper, Bob Dylan, Rod Stewart, Mina gibi yıldızlar repertuvarlarına alıyor. Martin Scorsese de 1977’de New York New York filminde Blue Moon’u çalıyor…