'NE YAŞANMAMIŞ, NE DE KAYBOLAN YILLAR BUNLAR'

Nüfus kütüğünde 70; profesyonel müzikte 49. yılı Sezen Aksu’nun. Şarkıların aksine ne yaşanmamış, ne de kaybolan yıllar bunlar.
Çok genç yaştan popun ana kraliçesi; yazdıkları, söyledikleri de 'Deli Kızın Türküsü'.

Aslında, Sezen Yıldırım adıyla, Hafta Sonu gazetesinin Altın Ses yarışmasına katıldığı yıl 1970. Aralarında Ajda Pekkan’ın da bulunduğu jüri tarafından elenmesiyle şöhret yolunda birkaç yıl yitiriyor ve bu kez 1975’te Sezen Soley olarak, ardından da Sezen Aksu adıyla yarışa katılıyor.
Yetmişler’in ikinci yarısında yola çıktığı birçok isim geride kalırken, kalite dalgalanmalarına karşın Aksu hep zirvede.
Modalara açık durması, ozan kartvizitine karşın bir yanda Hepsi Senin mi? derken, diğer yanda Cumartesi Anneleri’ne ağıt yakması gibi birçok uç eğilimi bünyesinde barındırması, memleketi Ege’nin tadını iyi özümsemesi bunca yıl ‘Minik Serçe’yi yüksekten uçuran etkenler.

Kentli kadın sağ olsun
Yanındakilere bakınca işin sihri daha bir ortada; Onno-Arto Tunç, Uzay Heparı, Attila Özdemiroğlu, Fahir Atakoğlu, Aykut Gürel’in hepsi iyi müzik adamları.
Eğitimini aldığı sanat musikisinden yararlanmayı bilmesi, Anadolu’yu çevreleyen coğrafyalardan müzikal anlamda güçlü beslenmesi, özellikle 80’li yıllarda kabuğunu kırmaya çalışan kentsoylu kadının beklentilerini, duygularını, sorunlarını iyi yakalaması da Aksu’yu bunca yıl zirvede tutan diğer etkenler...

Pek iyi bu uzun kariyer nasıl şekilleniyor? Her şeyin çok güzel olduğunu, hep aynı akıp gittiğini söylemek zor; özellikle müziğin farklı ambalajla pazarlanmaya başlandığı, şovun öne çıktığı Doksanlar’da, ‘Minik Serçe’, ‘Diva’, ‘Kraliçe’ gibi unvanlara sahip sanatçının müzik sayfalarıyla müzik programlarına sığmayıp ana haber bültenlerinde, ‘prime time’larda kabul görmesiyle işin rengi değişiyor.
Bu da, Aksu’yu fazla eleştirilemeyen, yaptıkları hep başyapıt muamelesi gören bilge insan düzeyine yükseltiyor.
Bir bestesini alabilmek ve albümünde Sezen Aksu damgasını taşımanın ayrıcalığını yaşamak için popçuların sıraya girdiği ortamda yerli popa neler kazandırdığı, akıl hocalığı ve önderlik yaptığı genç popçuları hangi noktalara taşıdığı, dünya görüşünün ne olduğu konuşulmuyor, dillendirilmiyor.

Romantik dizelerden sonra...
Deli Kızın Türküsü ve Işık Doğudan Yükselir’le etnik arayışının ardından popta cinselliğin prim yapmasıyla en keskin örnekleri veriyor; son derece romantik dizeler yazmış Aksu’nun kalemi bu kez Kız Hepsi Senin mi?, Yakalarsam Mucuk Mucuk, Salla Gül Memeler Çağlasın, Oh Oh Suyundan da Koy diyor.
Yaratı sıkıntısı çektiği günlerde bu kez Düğün ve Cenaze albümünde Goran Bregoviç’in trompetleri, vurmalıları eşliğinde ‘bildik sound’la işi idare ettikten sonra, bereket versin, 2000’lerde silkinip ilk dönemlerini anımsayarak en iyi becerebildiğini yapıyor ve bıraktığı yerden ‘kendi’ olmaya devam ediyor.
Devamında, isabetli düzenlemeler içeren, iyi çalışılmış, duygusal şarkılar, ses performansı açısından da ‘şarkıcı’ Sezen Aksu’nun dönüşünü müjdeleyen yapıtlar geliyor.
Bitmiyor; çok önemli bir iş yapıp, haklarını satın aldığı eski albümlerini yeniden yayımlıyor. Bu albümler, belleği zayıf yerli pop için hazine. İki, üç yıl önce çıkmış albümün bile bulunamadığı bir piyasada Aksu’nun yaptığı alkışı hak ediyor…

Uzaydan ödül
Aksu’ya bir ödül de uzaydan geliyor. Fransız gökbilimci Jean Claude Merlin, 2009 yılında bir göktaşı keşfettiğini, bu olayı Uluslararası Astronomi Birliği’ne bildirirken kayda geçmesi için göktaşına isim vermesi gerektiğini, aradığı ismi bir film sahnesinde bulduğunu duyuruyor. Yönetmen Ferzan Özpetek’in ‘Serseri Mayınlar’ filmini izlerken, birden ruhuna işleyen bir müzik ve ses duyduğunu anlatan Merlin, ‘Kutlama’ şarkısını söyleyen Sezen Aksu’nun kendisini ‘baştan çıkardığını’ anlatıyor ve göktaşına Sezen Aksu ismini yakıştırıyor…
Türkiye’nin müzik vitrini rape kayarken, Aksu daha rölantide üretimden yana son dönemde.
Sevenleri şikayetçi değil. Tabii ki Aksu bestelerine kulakların alışkanlığı var ama buna da şükür. Bir zamanların meşhur sloganıyla ‘Yetmez, ama evet’…

CUMHUR CANBAZOĞLU