ÜZGÜNÜZ, SİZE ULAŞAMADIK
SORRY WE MISSED YOU
2008 Ekonomik Krizi çoğu insanın olduğu gibi Ricky’nin de işini kaybetmesine neden olmuştur. O zamandan beri gittikçe büyüyen borçlarla boğuşan ailesini bu durumdan kurtarmak isteyen Ricky, teslimatlarından kendisinin sorumlu olacağı bir kargo şirketinde işe başlar. Büyük bir fırsat olarak gördüğü bu iş hayatlarını düşündüğü gibi kolaylaştırmaz ve Ricky ailesine artık zaman ayıramaz olur. Aralarındaki bağ çok güçlü olsa da bu zorlu süreç hiçbiri için kolay olmayacaktır.
YÖNETMEN:
Ken Loach
OYUNCULAR:
Kris Hitchen
Debbie Honeywood
Rhys Stone
Katie Proctor
SENARYO:
Paul Laverty
GÖRÜNTÜ YÖNETMENİ:
Robbie Ryan
MÜZİK:
George Fenton
YAPIM:
2019, İngiltere-Fransa-Selçika
DAĞITIM:
Filmartı
SÜRE:
101 dakika
ELEŞTİRMEN GÖRÜŞÜ:
ÜZGÜNÜZ, SİZE ULAŞAMADIK
ŞENAY AYDEMİR (EVRENSEL): ‘… Loach- Laverty ikilisi tıpkı “Ben, Daniel Blake”te olduğu gibi burada da karakterleri derinleştirmek, onları bir üst paragrafta sıraladığım özellikleri dışında seyirciye aktarmak gibi özel bir çabanın içine girmiyor. Aksine hikayeyi mümkün olduğu kadar görünen, kimilerine göre ‘kaba’ ve can yakıcı haliyle anlatmaya çalışıyorlar. Hatta filmi birlikte izlediğimiz sinema yazarı arkadaşımın dediği gibi Ken Loach “ciğerimizi dağlıyor”. Böylesi bir hayat tarzının, bu tip bir çalışmaya zorlanmanın, bu kadar ağır bir sömürünün insanlarda ulaşılacak hiçbir derinlik bırakmamış olması belki de bu tercihin sebebi. Bu kadar kaba bir sömürünün, göstere göstere insanların hayatlarının paramparça edilmesinin daha ince, daha kibar ve daha ‘derinlikli’ bir anlatısının mümkün olmadığını düşündükleri için kim bilir? Kamera karakterin ruhunun derinliklerinde gezinirken, onu sarıp sarmalayan çevresel koşulları onun gözünden anlatmak yerine kendi gördükleri biçimde göstermeyi tercih ettikleri içindir belki. Ya da kapitalizmin insanlığı düşürdüğü duruma karşı öylesine büyük bir öfke duyuyorlar ki kendilerini dizginlemekte zorlanıyorlar…’
KEREM AKÇA: ‘… “Ben, Daniel Blake”den (“I, Daniel Blake”, 2016) sonra “Üzgünüz, Size Ulaşamadık” da sinematografik açıdan en çağ dışı Ken Loach filmi. Sabit kamerayla çekilmiş, netliği ayarlanmış planlarla ilerliyor. Renk ayarı da yok. Andrea Arnold ile çıkış yapan yılların görüntü yönetmeni Robbie Ryan’a ‘kameraman’ diyerek zaten Loach’un zihniyetinin geride kalmış olduğu açığa çıkıyor. 1.85:1 formatı da üşengeçlik göstergesi... Liverpool halkının sosyolojik incelemesi ise bir yere gelemiyor. Boş bir dramatik olay üzerinden melodramla hareketlenmekle kalıyor. Seyir sürecini ‘çağ dışılık rekoru kırıyor!’ diyerek tamamlıyoruz.'
ELEŞTİRMEN YILDIZLARI:
MURAT ERŞAHİN (sinemamuzik.com)… 4,5
UĞUR VARDAN (Hürriyet)… 4