RESMİ SIRLAR
OFFICIAL SECRETS
Yıl 2003. İngiltere ve ABD’deki politikacılar Irak’ı istila etmeye uğraşırken, HIM çevirmeni Katharine Gun, BM Güvenlik Konseyi üyelerini savaşa gitmeye zorlamak için, casusluk yapma çağrısı yapan gizli bir e-postayı sızdırır. Devlet Sırları Yasasını çiğnemekle suçlanan ve hapis cezasıyla yüzleşen Katharine ve avukatları, yaptıklarını savunmak için yola çıkarlar. Hayatı, özgürlüğü ve evliliği tehdit altında olan kadın, inandıklarının arkasında durmak zorundadır…
YÖNETMEN:
Gavin Hood
OYUNCULAR:
Keira Knightley
Matt Smith
Matthew Goode
Ralph Fiennes
SENARYO:
Gavin Hood
Gregory Bernstein
Sara Bernstein
GÖRÜNTÜ YÖNETMENİ:
MÜZİK:
YAPIM:
2019, İngiltere - ABD
DAĞITIM:
CGV Mars D.
SÜRE:
112 dakika
ELEŞTİRMEN YILDIZLARI:
MEHMET AÇAR (Habertürk)… 3
CUMHUR CANBAZOĞLU (sinemamuzik.com)… 3,5
MURAT ERŞAHİN (sinemamuzik.com)… 3,5
ALİ ULVİ UYANIK (Milliyet Sanat)… 3,5
UĞUR VARDAN (Hürriyet)… 4
ELEŞTİRMEN GÖRÜŞÜ:
ŞENAY AYDEMİR (EVRENSEL): '... Son dönemde çekilen politik yapımlar arasında kayda değer bir iş olmasına rağmen beklenenden az ilgi görmüş görünüyor film. Birilerinin filmi görünmez kıldığı gibi komplolara girmeyeceğim tabii ki ama bildik gerilim numaralarına başvurulmamasının etkisi olmuştur kesin. Film, seyirciyi de karakterinin kesinliğinde tutmaya çalışıyor sanki. Kathirine’in en büyük korkusu eşinin sınır dışı edilmesi. Bu risk dışında bir gerilim unsuru inşa edilmiyor filmde. Hatta birçokları için hikaye yakın tarihli ve sonunun nasıl olduğu bilindiği için merak duygusuyla da oynandığı söylenemez. Geriye elimizde bir tek Katherine’in kararlılığı kalıyor ki, bir filmi iyi yapmaya yeter mi bilemem ama hayatı anlamlı kılmak için yeterli görünüyor. '
KEREM AKÇA: '... CIA’den bilgi sızdırdığı için hapse atılan gazeteci Rachel Armstrong ve onun 20 yıla Rod Lurie’nin reji becerisiyle damga vuran gazetecilik filmi “Nothing But The Truth”una (2008) atıfta bulunuyor. Ancak “Resmi Sırlar”, o eserin yolundan ilerleyip ana karakterine kardeş yaratmaktansa “Spotlight”ın (2015) sinemasız görünümünden feyz alıyor. Bu durum, ilk olarak mat renkler ve ağır tempoyu 2.35:1’de sinema zannetmekle başlıyor. Ardından ise oyuncu kumaşı olmadığını, ancak sahne kimliğine uygun rollerde idare edebileceğini çoktan kanıtlayan Keira Knightley’den gerçekçi bir performans alma hevesi devreye giriyor. Ama Jeremy Northam da Ralph Fiennes da yeri geldiğinde onu ezip geçiyor. Bu ikili devreye girmediği anlarda ise yönetmenler ile oyuncular arasında bir boşluk var. Bu ciddi iletişimsizlik problemi filmin inandırıcılık problemi çekmesine sebebiyet veriyor. Bu durum da “Resmi Sırlar”ı kalıcı olmaktan ziyade bu yıl izlediğimiz “The Report” adlı 11 Eylül’ün işkence raporlarını afişe eden CIA memurunun akıllara durgunluk veren hikayesinin arkasına koyuyor. En azından orada Scott Z. Burns’ün Post-Irak yıllarına liberal yaklaşımı, her şeyi yüze vurma algısını yaşatıyor, bir kendi içinde tutarlılık sunuluyordu. Burada ise tuhaf bir şekilde ‘Bourne’un gerçekçi kardeşi’ yaratma çabası, yarı yolda kalmış bir hesaplılıkla karşılık buluyor...'