LORO

08 Nisan 2019 Pazartesi 23:02

Sorrentino, Loro’da ünlü siyasetçinin hem özel hayatına dokunuyor hem de İtalyan siyasetini hicvediyor. Siyasi kariyerinin yanı sıra ülkesinin en zengin kişilerinden biri olan Berlusconi’nin portresini çizerken çok konuşulan skandalların perde arkasına da bakıyor.

<a href= http://boxofficeturkiye.com/seans/ target=”_blank”> SEANSLAR </a>

YÖNETMEN:
Paolo Sorrentino

OYUNCULAR:
Toni Servillo
Elena Sofia Ricci
Riccardo Scamarcio
Kasia Smutniak
Euridice Axen
Giovanni Esposito

SENARYO:
Paolo Sorrentino
Umberto Contarello

GÖRÜNTÜ YÖNETMENİ:
Luca Bigazzi

MÜZİK:
Lele Marchitelli

YAPIM:
2018, İtalya

DAĞITIM:
Başka Sinema

SÜRE:
156 dakika

FİLMİN SİTESİ:
<a href= target=”_blank”>Web sitesine gidin </a>

Yazar

ATİLLA DORSAY (t24.com.tr): '... film bol cinsellik soslu, sürekli kadın çıplaklığını sergileyen, eğlenceli ve gırgır bir seyirlik. Gösteri, müzik, şov yanı kusursuza yakın. Ancak dramatik dengesi biraz bozuk. Belki aslında iki bölümlük olmasından gelen bir kusuru var: Berlusconi ilk yarıda hemen hiç yok... Orada egemen olan Sergio karakteriyse ikinci yarıda yok, ancak en sonda çıkıyor. Bu durum akışı zedeliyor, film yer yer sıkıcılaşıyor. Oyuncular çok iyiler. Berlusconi'de yönetmenin 'yar-ü vefakârı', tam beş filminde oynamış olan ilginç oyuncu Toni Servillo, tam anlamıyla döktürüyor. Veronica'da Elena Sofia Ricci bizlere görkemli bir kadın portresi çiziyor. Bir aralar çok parlayan Riccardo Scamarcio ise Sergio'da güzel bir dönüş yapıyor. Yorumlara açık finaliyle de dikkat çeken bu bir zamanlar "ülkesine rüya satmak isteyen adam"ın öyküsü, sonuç olarak en çok siyaset sevenler ve de röntgenciler için!...'

ŞENAY AYDEMİR (gazeteduvar.com.tr): '... Filmin iki bölüm halinde çekilmiş olmasının yarattığı yapısal sıkıntılar da var. İtalya'da yüzer dakikalık iki bölüm halinde vizyona giren film, diğer ülkelerde 156 dakikalık tek parça halinde sunuldu seyirciye. Aradaki elli dakikalık kayıp filmin bütünlüklü yapısını da bozuyor. İlk başta tanıştığımız ve amacı Berlusconi'ye ulaşmak olan, bunun için kadınlar, uyuşturucu ve eğlence üzerine kurulu bir dünya inşa eden Sergio ikinci bölümde unutuluyor çoğu zaman örneğin. Dolayısıyla ilk bölümde onun temel motivasyonunu takip eden seyirci için bir aks kayması söz konusu. İkinci bölümde Berlusconi'nin dünyasına girdiğimizde film daha az görkemli ama daha tutarlı hale geliyor. Berlusconi'nin iş adamlığından gelen 'pazarlamacı' karakterinin siyasette ikna edici bir işleve büründüğünü ustalıkla anlatıyor Sorrentino. Tam da bu noktada karısının ona karşı bir 'vicdan' olarak işlev kazandığını görüyoruz. Bu bölümler, yönetmenin vazgeçemediği oyuncusu Toni Servillo'nun donuk suratlı Berlusconi performansıyla akıllara kazınsa da genel dağınıklığın önüne geçemiyor.'

MEHMET AÇAR (haberturk.com): '... Sorrentino'nun özellikle parti sahnelerinde Fellini etkisinde bir sinema yapmayı denediği söylenebilir mi? Özellikle "Muhteşem Güzellik" ve "Gençlik"ten sonra her Sorrentino filminde Fellini etkisi aramak normal. Ama "Loro"nun parti sahnelerinin hiçbirini sevemedim. Yozlaşmayı anlatmak için bu kadar çabaya gerek var mı acaba?
Berlusconi, eşi Veronica ve Sergio hariç filmdeki karakterler derinlikten uzak, karikatürize bir nitelik taşıyorlar. Sorrentino bütün enerjisini ana karaktere harcadığı için yakın çevresini unutmuş sanki... Bu arada, Toni Servillo'nun gerçekten iyi bir performans çıkardığını söylemem gerekiyor. Filmin en güçlü ve sağlam yanı Servillo'nun oyunculuğu... Luca Bigazzi'nin görüntü yönetimi ve keskin dilli muhalif tavrı nedeniyle de kuşkusuz tümüyle bir yana atılabilecek bir film değil "Loro".... Ama yine de benim için Sorrentino'nun en zayıf filmi...'

UĞUR VARDAN (HÜRRİYET): '... 'Loro', 'politik satir' tanımlamasının çizgileri dahilinde dolaşıyor. Senaryosunu Sorrentino'yla birlikte Umberto Contarello'nun kaleme aldığı film, lüksün ve eğlencenin ön planda olduğu zevk ve sefa görüntülerinde dolaşırken geleneksel değerlerin ötelendiği, ahlaki ve sosyal çürümenin her tarafı sarıp sarmaladığı bir tasvire soyunuyor.
Bazı durumlarda cinsellikle, bazı durumlarda parayla satın alınan politikacılar ve kurumsal yöneticiler, parıltının peşine katılan genç kadınlar, seks ve uyuşturucu partileri, öte yandan karısı Veronica'yla kültürel uyuşmazlık yaşayan Berlusconi, sola ilişkin iğnelemeleri, yerine göz diken sağcı siyasetçiler, futbolcu transferleri (sanırım Marcel Dessailly'ye gönderme vardı), L'Aquila depreminin yarattığı kaos derken ortaya görsel yönü çok güçlü, içerik olarak da göndermeleri ve ele aldığı portreye ilişkin saptamaları güçlü bir film çıkmış. Atmosfer açısından Sorrentino'nun başyapıtı 'Muhteşem Güzellik'e yakın duran 'Loro', etkileyici bir siyasal kolaj. Performanslara gelince: Toni Servillo, Berlusconi'yi hınzırca ve yer yer şeytanca bir portreyle perdeye taşırken Elena Sofia Ricci de elinden düşürmediği kitaplarla ve dertleriyle, adeta aralarındaki mesafe kilometrelerce açık gibi duran karısı Veronica Lario'da etkileyici bir profile soyunuyor. Keza Sergio Morra'da da Riccardo Scamarcio çok iyi. Sonuç? Yılın en iyilerinden biri 'Loro' (İtalyanca anlamı 'Onlar'), kesinlikle kaçırmayın derim.'