DOLITTLE

09 Ocak 2020 Perşembe 12:00

Ünlü doktor ve veteriner John Dolittle, yedi yıl önce karısını kaybettikten sonra canlı egzotik hayvanlarıyla birlikte kendisini Dolittle malikanesinin yüksek duvarlarının ardına kapatmıştır. Ancak genç kraliçe ölümcül bir hastalığa yakalanınca, Dolittle çare aramak üzere efsanevi bir adaya doğru bir maceraya gönülsüzce yelken açmıştır. Eski düşmanlarıyla karşılaştığında, bilgeliğini ve cesaretini yeniden kazanır ve muhteşem yaratıklar keşfeder.

SEANSLAR

YÖNETMEN:
Stephen Gaghan

OYUNCULAR:

Robert Downey Jr.

Antonio Banderas

Michael Sheen

Jim Broadbent

SENARYO:

Stephen Gaghan

GÖRÜNTÜ YÖNETMENİ:

Guillermo Navarro

MÜZİK:

Danny Elfmanl

YAPIM:

2020, ABD

DAĞITIM:
UIP

SÜRE:

106 dakika

ELEŞTİRMEN YILDIZLARI:

MEHMET AÇAR (Habertürk)…2,5

CUMHUR CANBAZOĞLU (sinemamuzik.com)… 3

MURAT ERŞAHİN (sinemamuzik.com)… 3,5

ALİ ULVİ UYANIK (Milliyet Sanat)…3,5

UĞUR VARDAN (Hürriyet)…3

ELEŞTİRMEN GÖRÜŞÜ:

MEHMET AÇAR (haberturk.com): ‘… Film, Jessie Buckley'nin canlandırdığı “Uyuyan Kraliçe Victoria” fikriyle eski usul çocuk masallarını da getiriyor akla. Daha sonraki sahnelerde korsan filmlerini veya Hollywood usulü deniz macerası filmlerini hatırlamak mümkün... Yolculuk, “Karayip Korsanları”nda olduğu gibi giderek daha fantastik hale geliyor... Antonia Banderas'ın Dolittle'ın öfkeli kayınpederi Kral Rassouli olarak sahne aldığı film, finale doğru çağdaş fantezileri bile akla getiriyor... “Dolittle”, türler arasındaki geçişleri, kullandığı motifler ve temalar açısından tam bir yamalı bohça aslında... “O da olsun, bu da olsun...” gibi bir zihniyetle yapıldığı belli… Filmin en sevdiğim yanı, havyanlarla insanları “efendi – köle ya da sahiplik ilişkileri” içinde ele almıyor oluşu... Dolittle'ın hayvanlara hükmetmeden, onlara efendilik taslamadan eşitlik içinde yaşaması şüphesiz önemli... Ayrıca nevrotik ve öfkeli kaplan dahil olmak üzere filmde kötü bir hayvan karakteri hatırlamıyorum...

OLKAN ÖZYURT (SABAH): ‘… Doktor Dolittle'ı canlandıran Robert Downey Jr.'ın (filmin yapımcıları arasında), Chaplin filmindeki dışa dönük ve sevimli oyunculuğunu anımsatan performansıyla akıp giden film, romandan gelen naifliği korumayı başardığı gibi, dört dörtlük eğlence de vaat ediyor. Yönetmen Gaghan, masal atmosferi içerisinde renkli, macerası da mizahı da yerinde bir film ortaya koyuyor. Ve 100 yıl sonrasından yazar Hugh Lofting'e esaslı bir selam çakıyor…’

UĞUR VARDAN (HÜRRİYET): ‘… Hugh Lofting’in geçen yüzyıl başında çocuklara yönelik yazdığı seriyi, ait olduğum kuşak 70’lerde TRT Televizyonu’nda çizgi film olarak izlemişti. Serinin sinemadaki ilk macerası ise 1967 tarihli Rex Harrison’ın başrolde göründüğü yapımdı. Daha sonra 1998 ve 2001 tarihli, Eddie Murphy’li iki ‘Doktor Dolittle’ daha izledik. Günümüzün uyarlaması ise bu haftadan itibaren salonlarımıza uğruyor. Ana karakteri Robert Downey Jr.’ın canlandırdığı, Antonio Banderas, Michael Sheen, Jim Broadbent gibi usta aktörlerin yan rollerde karşımıza geldiği yapımda Emma Thompson, Rami Malek, Octavia Spencer, Tom Holland, Ralph Fiennes, Marion Cotillard, Selena Gomez, Craig Robinson gibi isimler de birçok hayvan karaktere sesleriyle hayat veriyor. Özellikle ‘Syriana’yla tanınan Stephen Gaghan’ın yönettiği film, hayvanlara yönelik demode reflekslerin uzağında, son derece sempatik ve politik doğruculuk açısından da özenli bir senaryoya ve bakış açılarına sahip. Geleceğin dünyasını şekillendirmek adına miniklere yönelik bu türden mesajlara sahip filmlere ihtiyacımız var; dolayısıyla ‘kaçırmayın’ derim…'

KEREM AKÇA: '... Son derece karizmatik dekor, anlamlı aksesuarlar ve Guillermo Navarro’nun görüntü yönetimi bir ‘iz’ bırakıyor. Bu “Dolittle”, Robert Downey Jr.’ın karizmasıyla da kendini izletiyor. Korsan kıvamındaki Antonio Banderas onun yanına cuk oturuyor. Emma Thomspon’ın anlatıcı sesi ile Michael Sheen’in kalitesi de fena bir katkı vermiyor. Rami Malek için ‘niye?’, John Cena ve Kumail Nanjiani için ‘iyi olmuş’ dedirten ‘konuşan hayvanlar’ için ses tercihlerinin ise üzerine tartışılacaktır. Açıkçası uyarlama külliyatı açısından yapılanları takdir ediyoruz. Ama 2014’te başlayan ‘konuşan ayı başrollü’ ‘Paddington’ gibi postmodern bir live-action animasyon cinliği izlemiyoruz. Yine de Stephen Gaghan’ın filmografisindeki vasat memuriyetleri düşününce (bkz. “Abandon”, “Syriana”) ‘bu da yeter’ dedirtiyor 2020 model “Dolittle”. ‘Karayip Korsanları’nı bir Disneyland biniş atraksiyonundan yürüten enerjinin peşine takılıyor, o modele ‘hayvanlı’ bir egzersiz eklemesi yapıyor. Kurgusu, yapım tasarımı ve görsel efektleri yerinde bir fantastik sinema ürünü servis ediyor. 1998’deki politik ortamın ‘siyahi bir ana karakter’ gerektirmediği gibi Trump döneminde de niye bembeyaz bir Dolittle’a yer verildiğini de sorgulatıyor...'