'BEN KAÇ FİLM ÇEKTİM AGAH ABİ'

28 Nisan 2022 Perşembe 11:07

Abartı değil; yazdığı kitaplar üst üste koyulduğunda boyuna ulaştığı ender yazarlardan Agah Özgüç. Bugün, Yeşilçam’la ilgili bir tarihten söz ediliyorsa onun payı çok büyük.

Ömrü, film yazıhanelerinde, sahaflarda, özel koleksiyonlarda belge, fotoğraf, afiş taramakla geçen, türlü zorluklarla, sponsor arayışıyla bu malzemeyi kitaplara dönüştürmeyi başaran, yerli-yabancı basına tek başına arşiv hizmeti veren, değeri sonradan anlaşılan Agah Ağabey…

Magazinci damgasıyla uzun yıllar küçümsenen, sonrasında bilgi birikimi ve kitaplarıyla baş tacı edilmek zorunda kalınan biri. Özetle Yeşilçam’ın vak’anüvisi.

Agah Ağabey’in her kelimesi sinema tarihimizin bir belgesi. Turhan Gürkan’ın emeğini de unutmadan, Özgüç’ün kalemiyle şekillenmiş yerli sinema tarihine sahibiz…

İlerlemiş yaşına karşın horozla güne başlar, özel TV’ler tarafından sabahın erken saatine atılmış siyah beyaz filmlerin bile jeneriklerini kontrol eder, eksiği, yanlışı varsa not alır, sonra yatağına dönerdi.

Beta, VHS döneminde evinde tuvalet dahil her yerden film kaseti fışkırır, eşi daha geniş ev talep ederdi sürekli.

Çapkınlığı, hatta Yeşilçam’ın en ünlü isimlerinden birinin külot koleksiyonuna sahip olduğuna dair şehir efsanesi dolaşırdı etrafta. Agah Ağabey, konusu açılınca sadece gülümser ve geçiştirirdi.

Geçmişi aktarmayı pek sevmez, sadece Cüneyt Arkın-Betül Arkın çiftinin evlendiği gün Levent’teki evde düzenlenen eğlencede gecenin bir saatinde Cüneyt Arkın’ın kafasına yerleştirdiği elmaya atacağı oklardan son anda nasıl kurtulduğunu anlatırdı.

Büyük, küçük sevdiklerine, saydıklarına ‘reis’ derdi. Işıkçısından, figüranına, yönetmenine, yapımcısına herkesi tanır ama mesafeli davranmayı ihmal etmezdi.

Beyoğlu’nda yürürken karşılaştıklarından ‘Ben kaç film çektim Agah Abi?’ ya da ‘O filmde kötü adam kimdi’, film kaç dakikaydı’ gibi sorulardan bıkıp, ‘İşte kitap orada, git, oku’ demek için yazmaya devam ettiğini söylerdi.

İlginç durumlar da yaşadı; özellikle kadın oyunculardan gerçek yaşlarını öğrenmekte zorluk çekti. Nereden mezun olduğunu, kaça kadar okuduğunu dillendiren de azdı.

Yeşilçam gibi günü yaşamayı yeğleyen, belge, evrak gibi ‘ayrıntılara’ önem vermeyen sektörde Özgüç, binlerce film üretmiş bir sinemanın parçalarını teker teker yerine oturtmaya adadı 1961’den beri kalemini.